Kamienica przy ulicy Marchmont znajduje się niedaleko Zamkowego Wzgórze, w pobliżu głośnego, wiecznie wypełnionego życiem The Royal Mile. Szczęśliwie przed miejskim zgiełkiem chronią ją słynne Łąki, gdzie echo głośnych rozmów cichnie, wygłuszone przez ogrom zielonej przestrzeni usianej gęsto drzewami. Samym swoim wyglądem kamienica nie wyróżnia się jednak w żaden sposób spośród szeregu innych, historycznie poszarzałych, granitowych budynków o wysokich niemalże na całą wysokość ściany oknach wychodzących na ulicę. Również jej wnętrze - kamienne poręcze zapewne pamiętające lepsze czasy, potężne piętra i monumentalny stropy, zdobione ciemnym, gdzieniegdzie butwiejącym drewnem, nie odstają od wiekowej normy budynków znajdujących się w pobliżu centrum miasta. Samo mieszkanie znajdujące się na pierwszym poziomie nie należy do największych - składa się z dwóch niewielkich pokoików, kuchni oraz łazienki, które urządzono według ówczesnej mody. Widać w nim kobiecą rękę ukazującą się w barwnej dominancie (składającej się na mieszankę delikatnych barw - od mięty aż po wrzos), a także drobnych szczegółach jak wszechobecne motywy kwiatowe. Jasne, wysokie, z pogranicza świata magicznego oraz mugolskiego, pełne mebli różnego pochodzenia (zapewne w dużej mierze po poprzednim właścicielu, magicznym podróżniku), sprawia wrażenie niekiedy ciasnego.