Jaki jest Severus - wie każdy. Dzieciak z biednego domu, wychowywany przez ojca mugola i matkę czarownicę. Nigdy nie miał zbyt wielkich marzeń i planów, bo jak tu mieć jakiekolwiek ambicje w takich warunkach? Z czasem jednak, gdy trafił do Hogwartu i odkrył swój talent do eliksirów, zaczął się otwierać i powoli zmieniać. Oczywiście, Huncwoci przez wszystkie te lata w Hogwarcie uważali go za smarkacza, ciamajdę i gamonia, określając go przeróżnymi epitetami i obraźliwymi ksywkami, ale on nauczył się ich ignorować. Nigdy nie wychodziło mu to tak do końca, bo to wrażliwy chłopak i znacznie bardziej wszystko przeżywał, niż chciał to po sobie pokazać, ale starał się - to najważniejsze. Gdyby się nie starał, to Huncwoci mieliby znacznie większe używanie. Niedawno skończył szkołę i podjął pracę w aptece z eliksirami i składnikami; tam czuje się naprawdę dobrze i podoba mu się to, co robi. W zaciszu domowym wciąż pichci swoje eliksiry, czasem na zamówienie, czasem dla siebie i powoli zaczyna wychodzić do ludzi. Nie można być wiecznie zamkniętym w sobie i skrytym dzieciakiem, prawda?