Przełom lat 50 i 60-tych XX w był czasem zmian w magicznym społeczeństwie Wielkiej Brytanii. Wśród czarodziejów z Nienaruszalnej Dwudziestki Ósemki Rodów ze Skorowidzu Cantankerusa Notta zaczęło dochodzić do zgrzytów, coraz częściej było słychać głosy przemawiające za większą liberalnością dotyczącą czarodziejów mugolskiej krwi oraz czarodziejów półkrwi. Niektórzy nawet twierdzili, że upadek rodziny Gaunt, który stał się dosyć powszechnie znaną plotką, jest wynikiem radykalnego trzymania się tradycji zachowania czystości krwi. Skutkiem sporów było objęcie stanowiska Ministra Magii przez Nobby’ego Leacha - pierwszego na tym stanowisku czarodzieja mugolskiego pochodzenia. To wydarzenie wywołało skrajne oburzenie zwolenników ideologii czystości krwi i doprowadziło do ogromnej niechęci między nimi, a Ministerstwem Magii. Rząd znalazł na to idealny sposób - dzięki poparciu ze strony premiera Wielkiej Brytanii - Harolda Wilsona - oraz jego poglądach na gospodarkę, bardzo szybko doszło do znacznego zmniejszenia wagi magicznych przedsiębiorstw prywatnych. Niektóre biznesy prowadzone przez czystokrwiste rodziny zostały doprowadzone do upadłości lub zmienione przez Ministerstwo na działalności publiczne.

Na początku lat 70-tych swoją działalność rozpoczął Tom Marvolo Riddle, znany teraz pod imieniem Lord Voldemort. Zwołał swoich przyjaciół jeszcze z czasów Hogwartu, którzy stali się jego najbliższymi współpracownikami i niedługo później na niebie po raz pierwszy pojawił się Mroczny Znak. Tej strasznej, wrześniowej nocy 1972 roku zginęła czarownica mugolskiej krwi - Catharine Chapman. Wraz z nią magiczny świat pożegnał pokój, za to powitał Czarnego Pana - człowieka, który pragnął tylko władzy i potęgi.

Minister Magii Eugenia Jenkins nie daje sobie rady z przytłaczającymi informacjami napływającymi z każdego z zakątków kraju o terrorze powodowanym przez Lorda Voldemorta oraz grupy Śmierciożerców, jego wiernych zwolenników. Biuro Aurorów nie jest w stanie ich powstrzymać. Caspar Avery - główny komendant Patrolu Magicznej Policji - wydaje oświadczenie, w którym mówi, że jego jednostka nie będzie walczyć przeciwko zwolennikom Voldemorta, ponieważ nie mają odpowiedniego przeszkolenia do starć z czarną magią. Na skraju załamania nerwowego Minister Magii Jenkins podaje się do dymisji, by ledwie rok później wyjechać z Wielkiej Brytanii i osiedlić się we Florencji. Jej miejsce zajmuje Minister Magii Harold Minchum, czarodziej niemagicznego pochodzenia, który szybko pokazuje wartość swoich umiejętności rozwiązując konflikt między czarodziejami a charłakami, który trwał przeszło dziesięć lat. Jego status krwi, z którym czarodziej się nie kryje, podburza zwolenników czystości krwi do coraz częstszych oburzonych słów na magicznych salonach, swoją drogą, coraz bardziej ubogich w członków. Za to mężczyzna ma ogromne poparcie mugolskiego premiera Jamesa Callaghana i nie kryje się z popieraniem jego poglądów, które idą w stronę socjaldemokratyzmu, przez co Minchum intensywnie kontynuuje dzieło Leacha.

Wraz z polityką równości zmieniła się również magiczna kultura - choć od czasów rewolucji przemysłowej nie idzie równo z rozwojem tej mugolskiej, zwłaszcza młodzi czarodzieje stają się coraz bardziej otwarci. Do mody wchodzą stroje inspirowane mugolską modą. Tygodnik Czarownica coraz częściej publikuje artykuły na temat tej właśnie mdy.. Wywołuje to oburzenie u modelki Sereny Nott, która odmawia udzielenia wywiadu gazecie. Czarodziejskie gramofony stają się podstawowym wyposażeniem domu, każdy kąt wypełnia muzyka Elvisa, The Beatels czy The Rolling Stones. Zmiany przyczyniły się również do zaostrzenia kar za naruszenie tajności, gdyż zafascynowani kulturą mugolską czarodzieje nie byli z nią zawsze obyci, co dokładało pracy amnezjatorom. Popularyzacja dziwnych mugolskich papierosów znacznie zmniejsza zainteresowanie polityką wśród młodzieży.

Przełomowym momentem był pojedynek wiosną 1977 roku między Czarnym Panem a zebranym przez Albusa Dumbledore'a, Zakonem Feniksa. Grono zaufanych czarodziejów Dyrektora Hogwartu pomogło wyśledzić i doprowadziło do upadku tego, który chciał, by jego imię już na zawsze stało się synonimem potęgi. Starcie jednak zakończyło się ucieczką Voldemorta, który ponownie zaniknął na około rok. Dopiero na samym początku lata 1978 znowu zaczęto słyszeć plotki o powrocie Czarnego Pana. Co więcej tym razem nie zwraca się on wyłącznie do swoich najbliższych przyjaciół z czasów Hogwartu, a coraz więcej zwolenników czystości krwi, przechodzi na stronę tajnego ugrupowania zwanego Czarną Armią, wspierając walkę ze zwiększającą się mugolomanią w Wielkiej Brytanii.