Organy władzy magicznej społeczności

By przetrwać wieki społeczeństwo magiczne musiało się zorganizować. Pierwszym znanym organem władzy, który zarządzał całą społecznością brytyjskich i irlandzkich czarodziejów była, funkcjonująca do XVIII wieku Rada Czarodziejów, która następnie przekształciła się w MInisterstwo Magii. Chociaż, tak jak i wszędzie indziej, w świecie magii wybuchają kontrowersje związane z polityką, to jednak wszystkie organy władzy dalej cieszą się dużym zaufaniem i szacunkiem społeczeństwa, według myśli, że wszelkie rozłamy mogą spowodować więcej problemów, niż korzyści.

Brytyjski rząd czarodziejski powstały w roku 1707, jako następca Rady Czarodziejów został powołany do życia w celu surowego egzekwowania prawa uchwalonego w Międzynarodowym Kodeksie Tajności. Z czasem kompetencja Ministerstwa poszerzały się, tak by po jakimś czasie zajmowało się organizacją całej magicznej społeczności w Wielkiej Brytanii. Dla ułatwienia funkcjonowania zostało podzielone na siedem departamentów:

• Departament Magicznych Gier i Sportu;
  
• Departament Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów;
  
• Departament Przestrzegania Prawa Czarodziejów
  
• Departament Tajemnic
  
• Departament Transportu Magicznego
  
• Departament Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami
  
• Departament Magicznych Wypadków i Katastrof
  

Dodatkowo każdy z departamentów podzielony jest na szczególne biura i urzędy, na których czele stoją dyrektorzy.
Siedziba Ministerstwa znajduje się w podziemiach centralnego Londynu To tu również mieści się sala obrad Wizengamotu oraz na najniższym piętrze - areszt.
Najważniejszą osobą w Ministerstwie Magii jest sam Minister Magii

Najwyższy rangą urzędnik w Ministerstwie, a także przywódca brytyjsko-irlandzkiej społeczności czarodziejów. Jego rola jest podobna do mugolskiego premiera, ale ma  jest o wiele szerszy zakres możliwości, gdyż tak naprawdę posiada władzę wykonawczą, ustawodawczą i jest związany z sądownictwem. Ministra Magii wybiera się w powszechnych i demokratycznych wyborach, aczkolwiek w sytuacjach kryzysowych może to zrobić sam Wizengamot wraz z urzędnikami wysokiego stopnia. Niestety nie ma dokumentu, który dokładnie definiuje taką sytuację. Zwyczajowo przyjmuje się, że chodzi o moment "kiedy społeczeństwo targane niepokojami i kryzysami wewnętrznymi lub zewnętrznymi nie jest zdolne do spokojnego i rozsądnego zorganizowania uczciwych i pokojowych wyborów", co dalej pozostawia szerokie pole do interpretacji. Kadencja Ministra Magii nie jest dokładnie określona czasowo, jednak nie może on sprawować tej funkcji dłużej niż 7 lat, ale może ubiegać się o kolejne reelekcje. Wybory muszą się odbyć najpóźniej dwa miesiące po rezygnacji, śmierci lub końcu kadencji obecnego rządzącego, a świat mugolski oraz ministerstwa innych państw nie mają prawa ingerować w ich przebieg.
Do obowiązków Ministra należy uchwalanie nowych praw, przy asyście szefów biur i departamentów, a także wydawaniu wyroków w sprawach przestępców podczas rozpraw Wizengamotu, ale ostateczne decyzje zapadają jednak większością głosów. Poza byciem głową społeczności magicznej, Minister musi również stać na straży tajności magii, co nie zwalnia go z obowiązku kontaktowania się z premierem mugoli, którego należy wdrożyć w świat czarodziejów, gdy wymaga tego sytuacja. W sprawowaniu władzy pomaga mu utworzony przez niego samego Personel Pomocniczy

Obecnym Ministrem Magii jest czarodziej mugolskiej krwi - Harold Minchum

Organ sądowniczy magicznej społeczności, sądzący czarodziejów, którzy dopuścili się złamania prawa. W jego skład wchodzi pięćdziesięciu czarodziei i czarownic mianowanych przez samego Ministra Magii. Sędzią się jest, aż do momentu śmierci, rezygnacji lub odwołania. Członkiem  może zostać jedynie zasłużony czarodziej lub czarownica z poparciem przynajmniej dziesięciu innych członków. Wtedy Wizengamot głosuje nad przyznaniem miejsca kandydatowi. W przypadku remisu ostateczny głos przypada Ministrowi Magii. Na czele sądu stoi Naczelny Mag Wizengamotu
Procesy sądowe, regulowane przez Kartę Praw Wizengamotu nie muszą odbywać się w pełnym składzie. Oskarżonemu zadawane są pytania. Każdy kto postawiony jest przed oblicze Wizengamotu ma prawo do wybrania osoby go reprezentującej oraz powołania świadka obrony. który może poświadczyć o niewinności oskarżonego. Po wysłuchaniu zeznań i odpowiedzi na zadane pytania, sąd wydaje wyrok w drodze większościowego głosowania. Wszyscy sędziowie, w czasie trwania obrad, noszą ciemno fioletowe szaty z wyszytą srebrną literą W.

Dla wielu prawo brytyjskiej społeczności czarodziejów może wydawać się niezwykle surowe. Decyzję tę podjeło przed wiekami Ministerstwo Magii w obawie, że łagodniejsze wyroki, spowodują częstsze łamanie zasad, które może nawet doprowadzić do naruszenia Międzynarodowego Kodeksu Tajności - najważniejszego aktu prawnego, który został uchwalony  w 1692 roku przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów. Kodeks powstał, by chronić magiczną część świata przed prześladowaniami ze strony mugoli. Obowiązuje bez wyjątku we wszystkich państwach, a najważniejszym jego punktem jest dopisana kilkanaście lat później Klauzula 73, według której ”Każda czarodziejska, rządząca instytucja będzie odpowiedzialna za ukrycie, opiekę i kontrolę nad wszystkimi magicznymi stworzeniami, istotami oraz duchami mieszkającymi wewnątrz granic swojego terytorium. Jeśli którekolwiek z tych stworzeń wyrządzi krzywdę komukolwiek ze społeczności mugoli albo zwróci na siebie ich uwagę, ta czarodziejska instytucja będzie poddana dyscyplinie przez Międzynarodową Konfederację Czarodziejów.”
Czyny karalne w prawie czarodziejów dzielą się, podobnie jak w prawie mugolskim, na przestępstwa i wykroczenia. W obu przypadkach sprawy rozpatruje Wizengamot, jednak kary będą znacząco się różnić.

Przestępstwa

Oto lista niektórych z przestępstw i kar, które można za nie otrzymać:

• Użycie jednego z trzech zaklęć niewybaczalnych (Cruciatus, Imperius i Avada Kedavra) - kary: dożywocie w Azkabanie bez możliwości złagodzenia wyroku.
  
• Zabójstwo z premedytacją bez użycia zaklęć niewybaczalnych - kary: od piętnastu lat do dożywocia w Azkabanie; zabranie różdżki.
  
• Nieumyślne spowodowanie śmierci bez użycia zaklęć niewybaczalnych - kary: od 6 miesięcy do 15 lat w Azkabanie.
  
• Naruszenie Międzynarodowego Kodeksu Tajności - kary: zabranie różdżki (dożywotnio lub tymczasowo); grzywna w wysokości nawet pięciu tysięcy galeonów; do pięciu lat pozbawienia wolności w postaci osadzenia w Azkabanie lub areszcie domowym.
  
• Działanie w zorganizowanej grupie przestępczej -  kary: od roku do 10 lat w Azkabanie; tymczasowe założenie zaklęcia namierzającego; przynajmniej roczny areszt domowy.
  
• Udział w przemycie nielegalnych przedmiotów i substancji - kary: od 3 miesięcy do 7 lat w Azkabanie; grzywna nawet w wysokości 3 tysięcy galeonów.
  
• Kradzież przedmiotów o znacznej wartości - kary: od 3 miesięcy do 5 lat w Azkabanie lub areszcie domowym.
  
• Nieumyślne spowodowanie wypadku -  kary: w zależności od liczby ofiar od roku do 5 lat w Azkabanie.
  
• Umyślne wywołanie pożaru - kary: od roku do 4 lat w Azkabanie; grzywna do kwoty dwóch tysięcy galeonów.
  
• Użycie magii poza miejscem nauki przez nieletnich - kary: upomnienie, a w przypadku ponownego złamania prawa, wydalenie ze szkoły.
  
• Nielegalne hodowanie magicznych stworzeń, które stanowią niebezpieczeństwo dla otoczenia - kary: grzywna w wysokości tysiąca galeonów; zabranie różdżki; pół roku w areszcie; rzucenie zaklęcia namierzającego; od 2 do 5 lat w Azkabanie (wszystko zależy od wyrządzonych szkód)
  
• Porwanie czarodzieja lub mugola - kary: od 10 do 25 lat
  w Azkabanie; zabranie różdżki; rzucenie zaklęcia namierzającego po powrocie na wolność.
  
• Porwanie czarodzieja lub mugola w celu szantażu urzędnika wysokiego szczebla - kary: od 25 lat w Azkabanie; zabranie różdżki; rzucenie zaklęcia namierzającego.
  
• Zabójstwo przedstawiciela chronionego gatunku - kary: od 6 do 12 lat w więzieniu; grzywna w wysokości 2 tysięcy galeonów.
  
• Fałszowanie dokumentów lub pieniędzy - kary: maksymalnie pół roku w areszcie; do 5 lat w Azkabanie; grzywna w wysokości 3 tysięcy galeonów.
  
• Włamanie z kradzieżą - kary: od 5 do 15 lat w Azkabanie.
  
• Celowe, trwałe uszkodzenie ciała - kara: od 5 do 15 lat w Azkabanie; zabranie różdżki; nakaz wypłaty odszkodowania w postaci kwoty wyższej o 10% od kosztów leczenia.
  
• Przypadkowe trwałe uszkodzenie ciała: kary - od roku do 5 lat
  w więzieniu; areszt domowy; w szczególnych przypadkach jedynie symboliczna kara grzywny w wysokości 100 galeonów.
  
• Użycie legimencji na urzędniku w celu wydobycia wrażliwych informacji: kary - przynajmniej 15 lat w Azkabanie, a maksymalnie dożywocie; zabranie różdżki; rzucenie zaklęcia namierzającego.